Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Auf das Trinkglas eines verstorbenen Freundes, Op. 35/6
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: Justinus Kerner
  • Poema original

    Auf das Trinkglas eines verstorbenen
    Freundes

    Du herrlich Glas, nun stehst du leer,
    Glas, das er oft mit Lust gehoben;
    Die Spinne hat rings um dich her
    Indes den düstren Flor gewoben.

    Jetzt sollst du mir gefüllet sein
    Mondhell mit Gold der deutschen Reben!
    In deiner Tiefe heilgen Schein
    Schau ich hinab mit frommem Beben.

    Was ich erschau in deinem Grund
    Ist nicht Gewöhnlichen zu nennen.
    Doch wird mir klar zu dieser Stund,
    Wie nichts den Freund vom Freund kann trennen.

    Auf diesen Glauben, Glas so hold!
    Trink ich dich aus mit hohem Mute.
    Klar spiegelt sich der Sterne Gold,
    Pokal, in deinem teuren Blute!

    Still geht der Mond das Tal entlang.
    Ernst tönt die mitternächtge Stunde.
    Leer steht das Glas! Der heilge Klang
    Tönt nach in dem kristallnen Grunde.

  • Poema en català

    A la copa d’un amic difunt

    Tu, copa magnífica, ara estàs buida,
    copa que ell aixecà sovint amb plaer;
    l’aranya ha teixit al seu voltant
    des de la terra polsosa.

    Ara t’omplo a la llum de la lluna
    amb l’or de les vinyes alemanyes!
    I contemplo amb pietosa temor
    el teu sagrat resplendor.

    El que veig en el teu fons
    no es pot dir que sigui freqüent.
    Però veig clar en aquest moment
    que l’amic no es pot separar de l’amic.

    Amb aquesta fe, copa estimada,
    bec de tu amb gran valor!
    Clares es reflecteixen les estrelles daurades,
    copa, en la teva sang valuosa!

    Tranquil·la passa la lluna per la vall.
    Greu toca l‘hora de mitjanit.
    Buida està la copa! el so sagrat
    ressona en el fons de cristall.

  • (Lied, Op. 35/6, Leipzig, novembre 1840)