Die Lotosblume
Die Lotosblume ängstigt
Sich vor der Sonne Pracht,
Und mit gesenktem Haupte
Erwartet sie träumend die Nacht.
Der Mond, der ist ihr Buhle,
Er weckt sie mit seinem Licht,
Und ihm entschleiert sie freundlich
Ihr frommes Blumengesicht.
Sie blüht und glüht und leuchtet,
Und starret stumm in die Höh’;
Sie duftet und weinet und zittert
Vor Liebe und Liebesweh.
La flor de lotus
La flor de lotus s’espanta
de l’esplendor del sol,
i amb el cap inclinat
somnia esperant la nit.
La lluna és la seva amada,
la desperta amb la seva llum,
i ella li revela amigable
la seva alegre cara de flor.
Floreix i s’enrojola i brilla,
i mira silenciosa cap amunt;
respira i plora i tremola
plena d’amor i de mals d’amor.