Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Nord oder Süd!, Op. 59/1
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: Karl Lappe
  • Poema original

    Nord oder Süd!

    Nord oder Süd!
    Wenn nur im warmen Busen
    Ein Heiligtum der Schönheit und der Musen,
    Ein götterreicher Himmel blüht!
    Nur Geisterarmut kann der Winter morden:
    Kraft fügt zu Kraft und Glanz zu Glanz der Norden,
    Nord oder Süd!
    Wenn nur die Seele glüht!

    Stadt oder Land!
    Nur nicht zu eng die Räume,
    Ein wenig Himmel, etwas Grün der Bäume
    Zum Schatten vor dem Sonnenbrand.
    Nicht an das “Wo” ward Seligkeit gebunden,
    Wer hat das Glück schon außer sich gefunden?
    Stadt oder Land!
    Die Außenwelt ist Tand!

    Knecht oder Herr!
    Auch Könige sind Knechte!
    Gebeut uns nur, bis du verständiger!
    Doch soll kein Hochmuth unsre Brust verhöhnen,
    Nur Sklavensinn kann fremden Launen fröhnen!
    Knecht oder Herr!
    Nur keines Menschen Narr!

    Arm oder reich!
    Sei’s Pfirsich oder Pflaume,
    Wir pflücken ungleich von des Lebens Baume,
    Dir zollt der Ast, mir nur der Zweig.
    Mein leichtes Mahl wiegt darum nicht geringe,
    Lust am Genuß bestimmt den Wert der Dinge.
    Arm oder reich!
    Die Glücklichen sind reich!

    Blass oder rot!
    Nur auf den bleichen Wangen
    Sehnsucht und Liebe, Zürnen und Erbangen,
    Gefühl und Trost für fremde Not.
    Es strahlt der Geist nicht aus des Blutes Welle,
    Ein andrer Spiegel brennt in Sonnenhelle.
    Blass oder rot!
    Nur nicht das Auge tot!

    Jung oder alt!
    Was kümmern uns die Jahre?
    Der Geist ist frisch, doch Scheine sind die Haare;
    Auch mir ergraut das Haar zu bald!
    Doch eilt nur, Locken, glänzend euch zu färben,
    Es ist nicht Schade, Silber zu erwerben.
    Jung oder alt!
    Doch erst im Grab kalt.

    Schlaf oder Tod!
    Willkommen! Zwillingsbrüder!
    Der Tag ist hin, ihr zieht die Wimper nieder.
    Traum ist der Erde Glück und Not.
    Zu kurzer Tag! zu schnell verrauscht das Leben!
    Warum so schön und doch so rasch verschweben? Per què tan bella i alhora tan ràpidament esvaïda?
    Schlaf oder Tod!
    Hell strahlt das Morgenrot!

  • Poema en català
    Nord o Sud!

    Nord o Sud!
    Que en el càlid cor
    hi floreixi un santuari a la bellesa i a les Muses,
    un cel gloriosament diví!
    Només la pobresa d’esperit pot acabar amb l’hivern;
    i força afegeix força i l’esplendor esplendor al Nord.
    Nord o Sud!
    Que l’ànima s’encengui!

    Ciutat o camp!
    Que no siguin massa petites les cambres,
    una mica de cel i quelcom de verd
    que protegeixin de l’ardor del sol.
    La benaurança no va lligada al “on”;
    qui ha trobat la felicitat fora d’ell mateix?
    Ciutat o camp!
    El món exterior és una fotesa.

    Servent o senyor!
    També els reis són servents!
    Mana’ns només quan siguis més assenyat!
    Però cap orgull ha d’escarnir el nostre pit,
    l’esclavitud només alegra a mentalitats estranyes!
    Servent o senyor!
    Que cap home sigui un bufó!

    Pobre o ric!
    Siguin préssecs o prunes,
    les collim igual de l’arbre de la vida,
    a tu t’agrada la branca, i a mi el branquilló,
    el meu àpat lleuger no serà per això més pobre,
    el plaer de fruir-ne dóna valor a les coses.
    Pobre o ric!
    Als que són feliços els és igual!

    Pàl·lid o vermell!
    Només en les galtes pàl·lides
    la melangia i l’amor, la ira i el temor,
    el sentiment i el consol per les misèries alienes.
    Els impulsos de la sang no fan brillar l’esperit,
    és una altra imatge la que crema a la llum del sol.
    Pàl·lid o vermell!
    Que els ulls no estiguin morts!

    Jove o vell!
    Què ens importen els anys,
    si l’esperit és fresc, encara que brillin els cabells?
    També per a mi s’han agrisat els cabells massa aviat!
    Però apresseu-vos, rulls, en acolorir-vos amb brillantor,
    no fa cap mal que us torneu de plata.
    Jove o vell!
    Però fred només en la tomba!

    Son o mort!
    Benvingudes, germanes bessones!
    S’ha acabat el dia, i vosaltres feu abaixar les parpelles.
    El somni és la felicitat i la misèria de la terra.
    Dia massa curt! Vida evaporada massa de pressa!

    Son o mort!
    Ja brilla clara l’aurora rogent!
  • (Lied per a cor mixt a capella, Op. 59/1, Dresden, gener 1846)