Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Vom Schlaraffenland, Op. 79/5
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: August Heinrich Hoffmann von Fallersleben
  • Poema original

    Vom Schlaraffenland

    Kommt, wir wollen uns begeben
    Jetzo in’s Schlarafenland!
    Seht, da ist ein lustig Leben,
    Und das Trauern unbekannt!
    Seht, da läßt sich billig leben
    Und umsonst recht lustig sein:
    Milch und Honig fließt in Bächen,
    Aus dem Felsen quillt der Wein!

    Und von Kuchen, Butterwecken
    Sind die Zweige voll und schwer,
    Feigen wachsen in den Hecken,
    Ananas im Busch umher.
    Keiner darf sich müh’n und bücken,
    Alles stellt von selbst sich ein.
    O wie ist es zum Entzücken!
    Ei, wer möchte dort nicht sein!

    Und die Straßen aller Orten,
    Jeder Weg und jede Bahn
    Sind gebaut aus Zuckertorten,
    Und Bonbons und Marzipan.
    Und von Brezeln sind die Brücken
    Aufgeführt gar hübsch und fein.
    O wie ist es zum Entzücken!
    Ei, wer möchte dort nicht sein!

    Ja, das mag ein schönes Leben
    Und ein herrlich Ländchen sein.
    Mancher hat sich hinbegeben,
    Aber keiner kam hinein.
    Ja, und habt ihr keine Flügel,
    Nie gelangt ihr bis an’s Thor,
    Denn es leigt breiter Hügel
    Ganz von Pflaumenmus davor.

  • Poema en català

    Del país de Xauxa

    Veniu, volem anar ara
    al país de Xauxa!
    Perquè allà es viu alegrement,
    i no es coneix la tristesa!
    Perquè allà no costa res el viure,
    i sempre s’està content;
    hi ha rierols de llet i mel,
    i brolla el vi entre les roques!

    I les branques estan totes plenes
    de pastissos i galetes,
    creixen figues en les bardisses,
    i pinyes per tot arreu.
    Ningú s’ha de molestar en collir-les,
    car es presenten soles.
    Oh, quina delícia!
    Ai, qui no voldria quedar-s’hi!

    I els carrers de tots els pobles,
    tots els camins i viaranys,
    estan fets de coques ensucrades,
    de bombons i de massapà.
    I els ponts són de rosquilles
    de formes belles i gracioses.
    Oh, quina delícia!
    Ai, qui no voldria quedar-s’hi!

    Sí, deu ser una bella vida
    i un país meravellós!
    Molts s’hi han dirigit,
    però cap no hi ha entrat.
    Sí, i si no teniu ales,
    mai no arribareu a les seves portes,
    car són a dalt d’un gran turó
    de melmelada de pruna.

  • (Lied, Op. 79/5, Dresden, abril 1849)